Sevgi TURAN YUMRUTEPE

29.10.2008 günü sabah saat 05.00-05.30 sularında boğulduğumu hissederek uyandım. Uyandım uyanmasına ya, gerçekten boğuluyordum. Küçük dilim şişmiş, bir ceviz kadar olmuş, nefes borumu tıkamış ve beni boğmaya başlamıştı. Elimi ağzıma sokup, büyük dilime baskı yaparak nefes almayı başardım ve apar topar üzerimi giyindiğim gibi evime yakın olan bir özel hastanenin acil servisine müracaat ettim. Hastanede nöbetçi olan doktor hayati tehlikem olduğunu söyleyerek Uvula Ödemi teşhisiyle beni Tıp Fakültesi Araştırma Hastanesine sevk etti. Nefes almakta güçlük çekiyordum ve sağlığın değerini bir kez daha iyice anladığım günlerden birini yaşıyordum. Hastaneye adımımı attığım andan itibaren acil serviste görevli olan Doktor Sevgi TURAN YUMRUTEPE benimle ilgilenmeye başladı. Sürekli olarak öncelikle solunum sorunumu önlemek için uğraşıyor ve sanki o hastanede sadece ben varmışım gibi davranıyordu. Yaşından ötürü mesleğinin henüz başında olduğunu düşündüğüm bu yüreği güzel insanın en azından bir teşekkür hakkı vardı ve olmalıydı. Sorunumun giderilmesini müteakip kendi isteğim ile hastaneden ayrılırken dahi, istersem kalabileceğimi, gitsem bile en ufak bir sorunda direkt olarak kendilerine başvurmamı söylerken, samimiyetini gözlerinden okumak mümkündü. Bu yüreği güzel insan hakkında çalakalem de olsa bir şeyler yazmak istedim ve ortaya böyle bir şiir çıktı. Belki daha özenli ve detaylı yazmam gerekirdi ama özen göstereyim derken samimiyetin kaybolmasından korktuğumdan aklıma gelenleri kaleme aldım. Sağlığıma gelince… Halen sorunumun ne olduğu tamamen tespit edilebilmiş değil. Daha doğrusu küçük dilimdeki şişmenin nedeni bilinmiyor. Bununla beraber yediğim bir şeyin dokunmuş olabileceği veya bir böcek ısırması neticesi alerji olabileceğim ihtimalleri üzerinde duruluyor. Önümüzdeki hafta için endoskopi randevusu verildi. Bakalım ne çıkacak. Sağlığın değerini bir kez daha anladım. Allah kimseye dert verip, derman aratmasın. Selamlarımla…