Sevgi Sönmez Şiirleri - Şair Sevgi Sönmez

bir efkarım var ki sormayın gitsin.
hani son damla taşırır ya tıka basa dolmuşu,
hani elden avuçtan gider ya fazlalıkların.
kap kacak ne varsa koyarsın ya altına
akıp gitmesin diye,
taşkınlıkların...

...........ben
..................sende
............................kimim?

Benim adım aşk
benim adım yalnızlık...

Bir gül bana sevgili
her günüm bayram olsun.
yüzünü göster bana
o sıcacık yüzünü
okşayasım gelir.
bir karanfil takıp yakana,

Umutlandım,

Umuda doğru yol aldım.

Çoktan geçmiş vakit,

sıcacık bedenin gökkuşağı
baharı müjdeler gibi,
rengarenk...
karayı ak yapan,
akı saflığıyla koruyan..
bazen kocaman açılır yüreğin..

yıllar sonra ve bugün
yenilerin eskidiği yarınları da olacak bu günlerin
dünden bu güne dinlediğim bir müzik
İzlediğim bir film dolduracak anılarımın boşluklarını
herşey eskiyecek
herşey siyah beyaz nostalji kokacak.

..........böyle
...................olsun
............................istemedim
..............................................sevgilim

Bir bakış, bir cümle ile sıyrılmaktı yalnızlıktan..

kemale ermiş yaşın,
umutsuzluk çığlıkları bu serzenişler.
sünepe hayatın kahramanlık oyunları.
mübalağa edilmiş yaşamın içinden bunlar.
herkes mi yorumsuz,
herkes mi sorumsuz,

İstanbul da bir matem gecesi
canım İstanbul’ um ne kadar üzgün
sebebi olmak bu hüznün,
yada bir hüzne ortak olmak ne büyük bir vebal
beterin de beteri vardır ya hani
hırçın karanlığında yazıldı mı bestesi

çok mu kolay gitmek,
her gidiş sana geliş.
her veda,
bir merhaba..

dört köşe masamda,