suya sabuna dokunmaz,
ağladığında yüzünü saklamazdı Nuri Kaptan.
her sabah ne umutlarla yelken açardı mavi sulara.
o küçücük yelkeniyle,
dev gibi dalgalara tek başına meydan okurdu,
ve ihtiyari söverdi feleğin gelmişine de geçmişine de...
birgün bir buhranın içinde
savunmasız çırpınışlarda olacağım
belki gözyaşı dökeceğim
belki de feryat edeceğim bu anlamsız gel gitlere
kimsenin aldanmadığı şeylere kanıp
kimsenin görmediklerine bakakalacağım
ne kadar zaman geçmeli üzerinden
bu acı, bu karın ağrısı ne zaman dinmeli
vakit mi erken
geç mi derken
beklenen durakta yolcu inmeli.
beş vakit namazın selamına ayakta
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!