Sevgi Sıcağında Şiiri - Kamil Aydemir

rengim insan
sevgimi bulursun
hangi çiçeğe uzanırsan

sen vadimdin ben nehir
sensiz güzelliğini yitirir en güzel şehir
yüreğini dinleseydin gitmeseydin
sensiz günler bana zehir

eminim ki bu yorgun istasyon
hiç kimsenin gidişine
bu kadar üzülmemişti
seni benden kopran kara tren
belki de bu kadar sevinmemişti
güzelliğini içti
çarpıldı raylardan çıktı
kara tren kalbimi delip geçti
ilaç olmadı zaman
yaralarım her gün biraz daha derinleşti
senden sonra her şey değişti

evin her yerinde izlerin
eylül yarası kadar derin
ve ayrılık kadar soğuk
hayata kapattım perdeleri
sustu sazımın telleri
küstürme türküleri
dibe vururum beklerken seni
umutlarım sende
yolunu yitirmiş çocuğun
adresini bulması gibi dön geri
maviye boya beni

ne günler bitiyor
ne de bendeki sevgi
her gün istasyondayım
gözlerim trenlerde
seni ararım inenlerde
gelmesin artar ağrılarım
bendeki sana yaslanır ağlarım
gelsen
mutluluk masasında bu şehiri ağırlarım

kuşlar oynaşmıyor artık evimizin saçağında
kediler de dolaşmıyor evimizin sokağında
yakamozlar soldu
çocuklar kapımıza uğramaz oldu
türkü gözlerin mutluluğuma çıkan yoldu
çıkıp gelsen yarınlarım kucağında
güzellikler büyür sevgi sıcağında