Severse Sevsin Şiiri - Nihal Mirdoğan

Bana del olmuş bir yâr var diyorlar
Aşkından mecnûna ererse ersin
Vuslatın geçilmez duvar diyorlar
Yollara gülleri sererse sersin

Ruhuna Leylâ'yı sarıyormuşum
Kalbin sahrasında duruyormuşum
Ah ! Bu ne hâl diye soruyormuşum
Aklını başına dererse dersin

Yüreğin yağını eritmişim ben
Zamanın cevrini arıtmışım ben
Hem de yakamozu yürütmüşüm ben
Tam ay ışığında durursa dursun

Mehtabı geceye yayar mı bilmem
Şefkati huzura dayar mı bilmem
Kendisini kölem sayar mı bilmem
Saatler vuslatı vurursa vursun

Sevin behey gönül ,bak seninleyim
Âh eden Fuzuli'yi mi dinleyim
Canımı dağıttı,can ver inleyim
Hançerle sinemi yararsa yarsın

Süvarim aşk oku attı atalı
Hedefi bulduran rüzgâr hatalı
Dört nala atını geme katalı
Gönlün hârâsında sürerse sürsün

Nefsinin hükmüne girdim ey gâfil
Redif,kafiyeyken şi'r oldu kefil
İnleyen tambura düştüm sersefil
Şehnaz makamına varırsa varsın

Vay Gülnihâl dudu dilli mi oldun
Murad meclisinde huşû mu doldun
Onu,gökte efgân eden,aşk bildin
Kuşlar,âh dumanı görürse görsün
...Turnalar,vuslatı sorarsa sorsun