Sen De Yan Bu Handa Şiiri - Nihal Mirdoğan

Kuşan artık kılıcı lâf dinlemez sevgime
Fikrim firar eyledi koptu kızıl kıyamet
Bari kınından çıksın mahveden her kelime
Izdırap dehlizinden dilenemem merhamet

Açtım bağrımı,zerre karşı koyarsam eğer
Şikâyet eder canla beslediğim bu sevda
Tenimde bir noktaya hitâbın âhı değer
Korkumu seçtim, sende yaram kanar,ne fayda

Uçsuz bucaksız kâhrın kan revan ortasında
Umudun mayasına cesaret işler iken
Şekillenen acımı malîhülya tasında
Yudum yudum dökülen vuslatı düşler iken;

Sana tutkun her nağme sensiz başıboş sefil
Turnalar türkülerde çaresiz ağlıyorsa
Sahilde balıklar da kederlerime kefil
Diye diye denizler,zemheri bağlıyorsa

Med ve cezirler gibi çırpınır şu nefesim
Sana yüzen sandalım aşksız yaşayamıyor
Köpükte boğuluyor sabır ekilen sesim
Fazla vurgun yemesin,beni taşıyamıyor

Yitikliğin içinde cenge karsana beni
Sonra nakkaşı sorar dille sorsana beni
Lâl olursa şu dilim,vakte sarsana beni
Şair nefesimi al,söze kursana beni

Yırtılsın kara gökler hançerlensin efkârlar
Bu sevdanın adını duysun ebemkuşağı
Yağmurlarla ıslansın içimdeki mezarlar
Çekilen akşam sussun,öpsün renk renk kuşağı

Bak seyret kırkikindi düşen kâküllerimi
Her bir tel uçuşurken,diz kurşuna sancıyı
Anlasana bulutlar saklıyor küllerimi
Pervane ol,al, sana koşan bu akıncıyı

Sen de yan kor ateşte ağlatma bu hancıyı