Severken Öldürmek Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Severken Öldürmek

Ben seninle hayaller kurarken
Sen bahanelerin maskesine bürünmüşsün.
Ben gözlerine aşk ile bakarken
Sen diline ayrılığı dolamışsın.
O kadar, o kadar canım yanıyor ki...
Tarifi imkânsız.

Acı nasıl tarif edilir ki?
Etimden et kopuyor,
Canımdan can gidiyor desem, inanır mısın?
Gerçi sen...
Sen bana ne zaman inandın ki?
Şimdi kocaman bir boşluğu kucaklıyor kırık kollarım,
Takatsiz dizim naçar,
Dilim ayrılığın ayazında,
Dona çekiyor kanım.

Kaderim mi,
Ecelim mi sensizlik?
Oysa ne hayaller biriktirmiştim
Beynimin fotoğraf albümünde.
Seni yanıma, dünyayı karşıma alıp
Yine de içimde tek bir isyan, tek bir sitem yok.
Seni hâlâ çok seviyorum.
Bazen ayrılıklar sevgileri dinlendirir,
Demini almış çay misali...

Dilime hâlâ getiremesem de,
Kiralık bir evmiş başıma çatı diye çizilen.
Ne de güzel demiş şair:
"Üşümüş bir kalbi hiçbir söz ısıtamaz."
Sen üşüme diye kendini cayır cayır yakacak olan ben,
Nasıl da üşütmüşüm seni…
Severken öldürmek bu olsa gerek.

Bir zamanlar umutla ördüğüm geleceğim,
Şimdi tel tel sökülüyor avuçlarımda
Ve ben, engel olamıyorum.
Oysa ben seni sevmekle suç işlememiştim.
Cezamı sensizlikle çekiyorum.

Şimdi ben, gölgemle dertleşiyorum.
İçimde sen, dışımda yokluk…
Ne bir veda, ne bir açıklama...
Sen susuyorsun; ben her gün yanıyorum.
Ah, bu ayrılık canıma okuyor…
Canıma…
11.04.2025 09:52