Sevdayı Getirirken Yüreğinden Düştü

‘…kim koyduysam gözlerimin adını yoluna dalıp kaldı günbatımında …’

Gösterilecek madalyonun diğer yüzüne kezzap dökülmüş
Yazık
Bakmaya kıyamam ve dokunmaya
Bulaşıcı döngü değildir avuçlarımda sıktığım deva

Destanlardan fethettiklerimi
Yerine koymak için kazanmadım bu savaşı ey yar
Amazonların kılıç sesleri titrer
İbrikte kan taşırken yavrularım

Barikatların etrafında
Cam kırıklarını kuşanmış bekçi volta atar oldu
Elimi yüzümü toprağa sürsem diyorum
Dağılır mı kara bulutlar doğar mı güneş
Parolasını sormadan içime alırken umudu
Şafağı saymakla biter mi yarının

Ölüler bile amuda kalkar sevgili inan ki
Yıldızlar tutulur gündüz vakti
Sadece kirlenecek beyaz sayfalarda
Bitecek mürekkepte kalırsa düşler

Acizlik değil midir sussam
Yeterli midir kelimeler konuşsam
Saklanılacak yalanlar bir sövüş bir dövüş yaralı
Ah şimdi korkmamak vardı kalmanın ağırlığından

Anlayacaklarmış gibi kayalıklar dikilmiş karşıma
Haykırışlarımı yankılamak için pusuda beklerler
Sesimi boğazına çökülen özgürlüğe sakladım ben
Ayak basılmamış başka bir dünyaya sakladım
Bir de sana birikmişliklerime

Sevdadan bir iskemle çekip dinlenmek nasip değilmiş ey yar
Tut ki
Gırtlağımda olgunlaşsın diye yuttuğum keleklerden midem bulanıyor
Kime çatsam kaşlarım çizgilerimden daha mülayim

Buralardan çekip gitmek gibi değil midir
Esmer gelinin beleğindeki düğümün perişanlığı
Müsaadenle
Biraz daha buralardayım

Okşanması zift kokulu saçlarımı duldalamaz yelden
Zamanı değil
Şimdi gelme
En çok gündüz vakti vicdan kokar nefesim
Olur ya bir gece vakti düşerim aklına
Kapımı çalarsın belki de
Yapma…

S...K