Yoksunlukları Olacak Gibi Yok Etmek İste ...

İyi bilirim bu sessizliği
Onca uğultuya rağmen bekaretini koruyacak yine

Peki ya sonra
Gelseydim
Kim bilir küllüklerde söndürülmüş kaç nefesim öksüz kalacaktı

Düşlerimin bozguna uğrayacağından değildir kalışlarım
Düşleri bozguna uğrayacak diye
Bırakıldım unutuldum
Neye yarar
Geriye bakamayacak kadar ürkek cellatlar kanatlanır semalarda

Eğreti inşa edilmiş kalelerin
Günyüzü görmeden daha çatlayan sütunlarısın
Başka enkazlardan başka mimarın kurtarılmış kalemiyken ben
Tırnaklarımda yığınla senli kalıntılar
En çok sen çizilmişsin yazılmışsın meğer

Sırtımdaki bıçaklar körelmeden daha
Bilediğim yığınla laflar dilimin ucundan dudaklarıma doğru yol alır
Yolundan çevrilmiş duaların avuçları kesilir
Öyle bir ah duyarım ki
Herkesin bildiği gizdir bu sancı

Fazla vakit de kalmadı aslında
Kolumdaki akrep durmaksızın zehirlerken zamanı
Gecenin sessizliğindeki yelkovanın tıpırtıları kadar
Hangi kabus ürpertir bedenimi

Kolay değil
Kaç bin yıllık uykusundan uyanmış
Vadilerimin gömüldüğü gökyüzünden kalma mavi

Köklüce kızıl sevda olgunlaşırken
Dalından koparılmak mı
Yoksa düşmek mi toprağa

Gözlerinin rengine bulanmak istiyorum ey sevda
Tutmak istiyorum ellerini
Asası olmadan yolcu da olunmuyor işte …

S…K