Sevda kesiği Şiiri - Nimet Öner

Sevda kesiği

Hayatın karanlık bir sokağında,
En kısık sesiyle bir kız ağlıyordu..

Diline bir şarkı takılmış, aşk makamında mırıldanıyordu..

Gözleri toprak kokuyordu kızın, bakışları ölüm..

Sırtı ihanet kokuyordu, sözleri zulüm..
Saçlarında bir kelebek vardı ömrüne gün sayıyordu
Göğsünde binlerce kuş hepsinin kanadı kırık,

Sesinde Lal inliyor,

Yüzünde sevda kesiği duruyordu.

Kirpik uçlarına bir dar ağacı kurmuş, bir bir duygularını asıyordu..

Ve her gün suya anlattığı hayalinde, kurduğu hayat elinden kaymış! elini yaralı nefesiyle teselli ediyordu..

Sonra baktığı noktayı gördüm;

Karşısında derin bir kuyu duruyor ve gözlerinin haresinden an be an kendini binlerce kez o kuyuya başaşağı bırakıp binlerce kez ölüyordu..

Kendi ölüsünü yıkıyordu kuyudan çektiği suyla
Bir şiir okuyordu kefensiz kalmışlığına

Elini yüreğine koyup kan akışını kesmeye çalışırken,
Eli kan ağlıyordu

Küçük heyecanlarını yüzünün hüsran çizgisinden korumak için, gamzesine kaçak bir tebessüm asmış,
Tebessümü aynada kalaylıyordu..

Sesinde uyutuğu hercai bir kıvılcıma gebe beklerken,
Bilerek sancısını kesiyordu..

Susmak istiyordu kız susarak ölmek
sevdiğine ah değmesin diye dudaklarını mühürlüyordu
kız biliyordu konuşsa kopacaktı kıyamet..
Ölümüne sus/uyordu.

Nimet Öner