Sevda Şiiri - Hatice Ak

Kıyıya vurmuş bir söğüt dalıydı sevda
Yumdu gözlerini, hissetmekti istediği
Ürkekçe bıraktı, kendine uzanan ellere
Ellerini...

Temkin de tedbir de, kâr etmedi hani
Adı-adımı nereye varacak, hiç düşünmedi
Güvendi, sevdi... sadece yaşamak istedi
Sevda adına bahtına biçileni…

En başından bilmeliydi
Kalbe gölgesi düşünce sevdanın
Akıntıya kapılıp, sağa sola çarparak
Sürükleneceğini...

Bilmeliydi ya, kaptırmıştı bir kere
İpin iki ucu varsa, biri kendi elindeydi
Sımsıkı tutmuştu, kopsa düğüm atarlardı da
Hem kendisi, hem sevdiği düşecekti yüzüstü
Elinden bırakırsa…

Her kopuşta da bir düğüm atacaklardı,
Ve gene o düğüm, acıtacaktı canlarını.
Oysa sevdalar iki kişilikti,
Biri kaçırınca ipin ucunu elinden, tutacaktı diğeri.
Olmadı...Olamadı...
Sığlaştı sevgileri, sıradanlaştı hisleri...

Şimdi suya düşen söğüt dalı gibi
Köşesine çekildi beklemek üzere
Sevdiğinin, ellerine uzatacağı elleri …