Yazacak bir şey kalmadı artık,
Sana olan sevgim tükendi çünkü.
Umutlarım, hayallerim…
Sen kalemdin, kâğıttın
Sözcüklere anam yüklediğim,
Her anlamda sana tekrar aşık oduğum…
SOL YANINDA Kİ SIZI OLACAĞIM
Şu olanları aklım almıyor!
Bakmaya doğamadığım gözlerin,
Bir ‘can’ın gözlerine bakıyor.
' bir daha içinde umut barındıran
şiirler yazamam' derdim.
şiir yazmam sevdiğime işaretti,
bir daha asla sevemezdim.
gidişler yığılmıştı satırlara,
Tükettik dostlarım
Nasıl başardık bilmiyorum,
Anlamıyorum…
Yıllara sığdıramamışken dostluğu,
İçimizde tanımlayamışken bu birlikteliği,
Anları beraber boyamışken rengârenk,
Üçüncü tekil şahıs
Hayat sahnesinde ki rolümü
Seçme şansım olmadı hiç
Başrol diye verdiler her rolü
Her insan hayatının başrol oyuncusudur ya;
Uykusuzluk… Yine başucumda… sensizliğin acısını beynimde hissettirmek için bekliyor...Teslim oluyorum, gün ışıdığında bitecekse bu acı, bu gece son geceyse eğer, teslim oluyorum… Sabaha dek geceye arkadaş olmaya razıyım…
Yıldızlar sarmalamışlar geceyi… Karanlığı yırtmak istercesine… Bir umut olur belki mutluğu arayan bir çift göze…
Öylece bakıyorum… Aradığım veya beklediğim bir şey yok ki… yıldız kayıyor tek dileğim: bu gece uykusuzluğa kurban ettiğim son gece olsun..
Hani sen beni hiç yerine koydun ya… Hani sonrada sen hiç oldun… İşte bunu fark ettiğim andan beri seninleyken uyumadığım geceleri özlüyorum... Uykusuzluk hiç bu kadar yalnız olmamıştı… Ve geceleri hiç bu kadar duyulmamıştı yalnızlığım…
Sen beni yok saydın ya yok oldum bende… Bir gölge gibiyim şimdilerde… varlıkla yokluk arasında tereddüt eden bir gölge..
Anlamsızlaşıyor gün geçtikçe yaşanılası her şey... Bir bir yok oluyor beynimde…
" Ben artık üzülmek istemiyorum" dedi.
Ben de istemiyordum. Üzülmeyi... En çok da onu üzmeyi.
Üzülmeyelim diye sevmeyelim mi?
Öleceğiz ya, yaşamayalım mı bu hayatı? "
Ve bir son daha….
Gitme desem kalır mıydın sanki?
Ömrüme yaysaydım seninle olan her anımı
İzin verir miydin buna?
“Ruhuna aşığım” derdin ya,
Zaman kayıp gidiyor avuçlarımızdan
Ve kayıp gidiyor avuç dolusu umutlar
Her gün sensizliğe uyanıyorum.
Kalbimde bir yük, uyanamıyorum.
Sebepsizce sensiz geçen her an için ,
kırgınım
İçindekileri bildiğin halde dönüp durup çantanı karıştırmaktan,
Tekrar tekrar telefonundaki fotoğraflara bakmaktan başka bir şey değil de
nedir
Yalnızlık?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!