Sen yoksun artık…
Bugünümde ve yarınımda
Oysa dünüm seninle dopdolu…
Bomboş bir yarına uyanmak benimkisi
Boş ve sessiz…
Gidişine mi kanasa yüreğim?
Anlatabiseydim eğer, yazmazdım
Yıllardır içimde, en ücra köşelerimde saklayarak,
Büyüttüğüm bu aşkı…
Fark etseydin, yazmazdım
Bilebiseydin bu sevginin büyklüğünü…
Yanlıştı evet. Dev gibi hatalarım vardı sana karşı. Bana göre affedilmesi güç değil ama sana göre taşıması ağır. Kaçışlarını anlamaya çalıştım. Yükün ağır, kalbine tüy gibi konabilmeyi ne çok isterdim. Ben seni anladım sevgili. Yorgunluklarını, kaçışlarını... Sessizliklerini anlayamadım ama günlerce uzayıp giden sessizliklerini... İçe kapanışlarını... Düşüncelerini bilemedim hiç bu yüzden. Bana açmanı bekledim yaralarını. "Seni yaralarınla da ne güzel severim" diyebilmeyi istedim. Ne güzel sevilirdin sen sevgili. Kanayan yaralarınla gülümserken bile ne güzel ışık saçardın.
Senin de beni anlayabilmeni dilerdim. Kırgınlıklarımı, küskünlüklerimin sebeplerini bulabilmeni, belki de nedenlerimi sorabilmeni... Saldırganlığımın ardındaki korkularımı.. Güvensizliğimi kimlerin inşa ettiğini bulabilmeni isterdim. O enkazın altındaki kalbimi bulup çıkarmanı..
Sen beni bulmasaydın can çekiştiğim enkazın altında, kendimi bulutlara sarmak üzereydim ben. Elimden tutup beni çıkardığında sana anlatmaya çalıştığım buydu benim. Ben korkuyordum. Sen hiç yaşanmamış bir tecrübeydin. Benimse kaygılarım vardı, çuvalla. Ben yapamam dedikçe umut aşıladın bana. Karanlığa alışan gözlerimi olmayan ışığa inandırdın yolun sonundaki.
Kaybetme korkularımla, bağlanma dürtülerimin açtığı savaşın ortasında kaldığın ilk an sessizliğine gömüldün. Seni ordan çıkarmaya çalıştıkça beni işgalci ilan ettin. Hayatını gasp etmiş bir hırsız oluverdim. Kurtulmaya çalıştığın..
İstemek kolay değil elbet. Aynı coşkuyla sarılabilmek imkansız. Hayatın boyunca sana kötülük yapmış bütün kadınların ahı boynuma asılı kaldı. Yolun sonunda ışık falan da yokmuş. Yansımalar sarmış meğer gözbebeklerimizi. O yolun sonunda vardıysa da hiç bilemeyeceğiz artık. Gücümüz yokmuş. Ağırlığımız da çok..
Uykumu alma ne olur, sana kurdum ayrılığı ben… Buna alışırım zaten… Hazırlanıyorum bak... En sevdiğin elbisemi giyiyorum... En sevdiğin anda beni hatırla diye…
Umudumu alma ne olur… Yeniden yeşertiyorum bak! Sensiz suluyorum onları... Her tohumuna sensiz bir yarından su katıyorum…
Ayrılığa kurdum ben zamanı… Şimdi hazırlanıyorum daha…
Sarıl içimde hissedeyim seni... Kokunu soluyayım her nefeste... Bırakta aşkın tadını çıkarayım…
Sen hazırlanma ne olur... Gideceğini görmeyeyim… Böylece git! Ne varsa üzerinde, ne kaldıysa yanında… Hissettirmeden git… Gülümse bana… Gözlerinin yeşilliğinde kaybolayım… Tut ellerimi ayrılığı ellerinde unutayım…
Gidişine kurdum zamanı… Hayallerimi umutlarımı… Yarına dair ne varsa… Her şey seninle gelmiş hayatıma… Ve gittiğinde gitmek üzere… Ben yinede yeşertiyorum, içimde sana dair ne varsa… Ayrılığında belki olar kalır bana…
"Bekle" dedi... Ömrümce bekleyeceğimi bilmeden.
"yeniden sevgimi ifade edeceğim günü bekle"
Temmuzdu... Ağustostu... Eylüldü...
Günler yıl oldu geçmiyor.
Beklemenin sonu da gelmiyor.. Ömrüm çünkü son bulmuyor.
“İnsanlardan beklentilerini azalt ki;
Mutlu olabilesin! ”
İşte tüm güzelliklerin sırrı burada,
Her şeyi güzel yaşamanın sırrı…
Ne sevgili, ne dost…
Ne uğruna can feda edeceksin,
Susmasam...
İlk defa konuşsam belki de,
Belki de ilk defa kendim olsam...
Bağırsam avaz avaz,
İçimde büyüyen bu acıyı,
Bir çığlıkta tükürsem yüzüne...
Bir ses oldu geceye yanlızlığım
'Gel artık' diye haykırıyordu
'Gel de bitir şu yanlızlığı'
'Tek sözünle herşey değişir' derken,
Gözlerin yalvarıyordu...
Sensiz Sessiz Bu Şehir
Şehir en siyah giysisini giymiş üzerine,
Işıl ışıl lamabaların altında
Nasılda hüzünlü bakışlarla süzüyor beni.
Ağlamaklı olmuş, dolmuş gözleri
SEN YOKSU DİYE İSYAN ETTİ ZAMAN
“Bir daha görüşmeyelim” demiştim,
Akrep kaçtı, yelkovan kovalı o günden bu yana.
Zaman durağan oldu,
Sensiz geçen her saniye zamanın dışında yer edindi kendine
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!