Sesssizliğin Pençesinde Şiiri - Seyrani Göl

Konuşamıyoruz;
sadece bakışlarımız çarpışıyor
ve kelimeler,
zihnimizin anlamadığı bir kalabalıkta kayboluyor.

Odalar dar,
gölgeler ağır;
her nefes,
pençesini ruhuma geçiriyor.

Gözlerin hâlâ aklımda,
ama uzak bir yıldız gibi:
dokunulamaz, suskun.
Hâlâ aklında ben var mıyım, bilmiyorum.

Kalbime bir sıcaklık akıyor; hissediyorum
her dokunuşunu, her sıcak hatıranı,
yeniden yaşıyorum.
Ama sesim kayboluyor;
sessizliğin pençesinde sıkışıp kalıyorum.

Bir zamanlar sevgiyle dolu o boşluk,
şimdi çıkmaz bir sokak;
her adım seni aramakla geçiyor,
her bakış bir kaybı anlatıyor.

Ve ben,
hiçbir yere varamayan bir ruh gibi,
sadece seni anımsayarak
geceyi geçiriyorum.
S.GÖL