Sessizlikte Açılan Kapı Şiiri - Seyrani Göl

Sustum.
Çünkü artık
sözün taşıyamadığı bir hâldeyim.
Aşk,
kelimelere sığmayan bir nehir gibi
taştı içimden.

Yürüdüm.
Ne yola sordum yönü,
ne geceye şikâyet ettim karanlığı.
Çünkü bilirdim:
Her adımım
Sana yazılıydı.

Kırıldım,
ama paramparça olmadım.
Çünkü içimde
Sen vardın,
ve bu yeterdi.

Gözlerim kapalıydı,
ama kalbim açıktı sana.
Bir duaydı her nefesim
bir yakarış değil,
bir teşekkür.

Teşekkür ederim
beni yolda yorduğun için,
çünkü yorgunlukla öğrendim
teslim olmayı.

Teşekkür ederim
kapılar kapandığı için,
çünkü yoklukta
varlığını buldum.

Şimdi ne bekliyorum
ne istiyorum.
Çünkü anladım:
Sen verdiklerinle değil,
Sen oluşunla yettin bana.

Ve artık
bir tek şey diliyorum:

Beni
Senden başka kimseye muhtaç etme.
Sözüm Susarsa,
Kalbim Seninle dolsun.
Gözüm görmezse,
İçimdeki nur sana baksın.
Ve ben,
beni benden alacak kadar
Sen’de yok olayım.
S.GÖL