Sessiz Ve Kimsesiz Şiiri - Mehmet Necip ...

umutla bekledim günlerce
bir dost
bir ses
bir im
umarım vardı minnacık
belki umduklarım
belki beklediğim biri
belki bir telefon zili
olsa da razıydım
bir ayak tıkırtısı dışarıda
varsın olsundu
...zınk...

çetrefilliydi
homurdanıyordu şehir oysa
soluk almanın dahi bedava olmadığı
aklınıza ne gelirse
he malım
he canım
tamamı
tekmil kilitlendiler

ne utanmaz bir zaman
ne utanmaz insanlar
özsüz ruhsuz
bedenleri var lâkin bedensizler
kötülükler kol geziyor
soygun sömürü yalan talan
görmek istemediğim
duymak istemediğim
bu düşler
yumulan gözler
tıkanan kulaklar
lal diller
güzel bir şeyler görmek isterler

bu ne umut küskünlüğü
bu ne ıraklık
bu ne karanlık
ışık istiyorum
birazcık ışık

sonunda kucaklaşmak
kavuşmak
ve oynaşmak yaşamla

uçuşmaktansa boş sahnelerde
yaşamın aktörü olmak

haziran 2003 istanbul