Sessizliğin mevsimi gelmiş

sessizliğin mevsimi gelmiş
derdine düşsün gece
sussun şafak sağanağı
perveriş içinde gönül

yağmurmuş meğer yağan
bahar rüyası hatırına

soylu öfkenin zaferi yazılırmış böylece
düşler yetimmiş
hasretin yaktığı hayaller öksüz
kıvrımından sonsuzluğa maviler taşınırmış
soluksuz uykulara giriveren rüyaymış
çok sarp bir yolmuş meğer

gece görülen bir hayalmiş
bir yanda sesler
bir yandan parıltılar
göklerde bambaşka yıldızlar varmış
bambaşka gök ışıkları

görüntülerin sureti yokmuş şimdi
kaç yıl önce
güzel vakitler yaşanmış
sonra...
peşinden gitmişler birer birer
semaya akseden renklerle
dört bir yana yankıyan ahenklerle

ölüm uykusuna yatmış iklimlerden
soğuk gölgeler düşmüş
sürüklenmişler
çıt bile işitilmiyormuş

ufkun son haddinde akşam kıvama ermeden
çehreler giyinip karanlığa yürümüş
uzayıp gitmiş saatler
kaybolmuş sonsuzlukta

başkaca ışıklara fener olmak için
gün ile aydınlanmış nurlanmış vakit
akıp gitmiş zaman
bir anda yırtılmış ritüeller
tuz buz olurmuş teamüller
perdeden sızan ışıklar

sessizliğin mevsimi gelmiş
derdine düşsün gece
sussun şafak sağanağı
perveriş içinde gönül

redfer