Sessizliğin adı sensizliktir seninle yaş ...

Oysa içimden geçenler sığmıyordu hiçbir kabın içine
Ve hiçbir şiirin gücü, seni anlatmaya yetmezken
Kelimelerin düğümlenip kalmışlığı karşısında
Vuruyordu pencereden içeriye düşen ışık huzmesi
Sessizliğin can bulduğu saatleri gösterirken

Sessizlik sensizliğe sığınıştı
Yüreğin içinde beslenir oluşuyla
Günlerin eksilip gidişlerine tanıklığında

Mevsimlerin geçişlerine yazıyordum
Bir kılıf uydurmaya çalıştığım şiirleri
Sensizliğin ötesinde zamanın geçmek bilmediğini
Aslında zamanın ta kendisinin seninle birlikte ilerlediğini

İçimdeki yazmak dürtüsünden uzaklaştıkça
Sana yaklaşıyordum yabancı filmlerin altyazılarında
Tam çevirisi yapılmamış tıpkı senin gibi
Hep senden biraz eksik kalmışlığımda

Yoktun yokluğuna yazılan her şiir seni yaşatıyordu
Aslında çoktun yokluğun içine yerleşikliğinle
Her daim yüreğimde yaşıyor oluşunla
Uzaklardan hissettiren dokunuşlarınla

Şimdi
Beslediğim şiir kuşları
Rüzgârlı kelimeler, şimşek çakan kalem
Bir fincan kahvenin rehaveti
Tamamlanmayı bekleyen karalamalar
Filmler
Unutulup gidenler
Mevsimler
Sesinin yankısı her gece kulağıma düşerken
Nasıl bir özlemi içinde yaşatıyor

Oysa seni yazmaya çalışmak; en zor olanıydı
Yüreğin içindeki duyguların sıcaklığında
Hep yaşanılası oluşuyla…