Sessizliğim seninle dile gelirken

Sönüktür geceler gülüşlerinden uzak varılan sabahlara
Ah kadınım!
Geçmek bilmeyen saatlere isyandır sensizliğim
Dokunuşun adıdır gülüşün
Bir bilsen;
Gözlerinde ışıldayan yıldızlar fenerimdir bu şehrin ıssız sokaklarında
Sana uzanışımdır her yeni gün
Sana dokunurken
Gözlerinin içinde kaybolup gülüşlerinle eriyip gidişlerimle...

Yokluğunda sığındığım şiirlerin ve aydınlık gözlerine kurulu köprülerden geçtiğim günler seninle aydınlanır.
Bu şehir ve içinde kaybolmuşluğuma dokunan yüreğinin sesiyle sokakları yankılanır.

Şimdi yaşamanın adıdır sen
Senden beslenirken yüreğim…