Sessizdi Oysa Uçurtmalar Şiiri - Özlem Çay

...
sessiz adımların ardından
ellerimle göğe bıraktım
___düş kuyruklu uçurtmamı.
usulca yükselirken sonsuza
zülfünden söktüğüm tel tel iplere,
gülümsediğin anlar takıldı.
serin bir yalnızlığa açılan
engin boşluklar kapandı ansızın,
hüzzam sağdı gök
kederli dudağında toplandı.
yüzükoyun uzandı, serindi
derin kederli mavi..

eskiydi, eskitilmişti süslü masallar
üzerlerinde tepinen ahlâk bekçileri
ezip geçtiler,
umarsız sırıtışlarıyla.
hileli zaferlerin ucuz parfüm kokusu
ayılmadı göğsümüzün kan deposu.
yalan gülüşün boynumuzda izi
sahte öpücükle kutsadık
hapsettik ilk aldanışı..

bilmez miyim?
bilirim,
merhamet yok bu şehir de..
devasa odun fırınlarında yanıyor
sevgiler,
yürek kırıntıları topluyorum
her köşe başında,
loş bir köşeye
sığdırabiliyorum ruhumu.
boşluklara bölerek
kendimi..
sıkıştırıyorum tüm sahneyi;
tiratları usumdan,
dayatılmış rolleri
oyunculardan silerek..

yoksunluğun hazanı
anlamsızlığın kamçısı sırtımda,
önümde yağmur yüklü şehir
yanımda nöbet tutan tahripkâr yalnızlıklar
yanımda, sarıp sarmaladığım
kundaksız güzellemeler,
dudağımda
çivisiz göğün çivit mavisi ıslığı,
susmuştu uçurtmam
___sus kusmuştu
küskün ipleri hep elimde...⚘
.....özlem/

aralık/otuz