Seslendim Uzaklara Şiiri - Özlem Çay

çocuk zamandan
seslendim sana,
henüz adımlarken hayatı
dizdiğim kuleler boyumu aşmadan.
salınırken salıncağın zincirleri
yaşla gelen yaslara dolanmadan.
gençliğin baharından
seslendim sana,
güneşle geçtiğim yollar
ışığı kaybedip karanlığa dalmadan.
yürüdüğüm zamanın izleri
hâr olup bağrıma dolmadan.
yaşlılığın kışından
seslendim sana,
usulca solurken zamanı
sesler arası suslar basmadan.
bembeyaz tarlalara serili
altın başaklar
üzerime dolmadan..
yıkılmış kadim bir şehrin
sözsüz surlarından seslendim sana
ihtişamlı günahlar dokurken tenin
insanın insana kıymadığı
araf'ta açılan aydınlığa kavuşmadan...öz/