Sessizce Yürüyüp Gitmek Şiiri - Kasım Ko ...

Sivri dilli bir rüzgar,
Yolun üstüne çökmüş,
O kördüğüm an,
Ya içine dalacaksın,
Ya da etrafından, usulca geçeceksin.
*
Anlamsız bir boğuşma,
Enerjini tüketen, bir girdap,
Kazanılmış gibi görünen,
Ama ruhu kirleten,
Tozlu zaferin yankısı.
*
Uzak görünen o patika,
Dikenli belki biraz,
Ama dingin,
Gölgeli geçit sunar sana,
Sonunda selamet olan.
*
Akıl bazen fısıldar,
Cesaretin en yücesi,
Gereksiz savaştan kaçınmaktır,
Her meydan okumaya,
Evet denmez.
*
Geçmişin dersi bu,
Boş yere açılmış yaralar,
Ruhtaki çentikler,
Her biri bir anı,
Her biri ödenmiş bir bedel.
*
O zehirli daveti tanırsın,
Seni kendine çeken, o boş gürültüyü,
Gözlerini çevirirsin,
Yolunu değiştirirsin,
Duymamış gibi yaparsın.
*
Kaybedilen tek şey,
Kibrin, doyurulmamış açlığıdır,
Kazanılan ise,
Koskoca bir sükunet,
İç huzurun kendisi.
*
Gururun ateşi yakar,
Seni, o anlamsız dövüşe iter,
Bilgelik ise bir sudur,
O yangını söndüren,
Sakinleştiren.
*
Yönünü değiştirmek,
Bir yenilgi değildir, her zaman,
Hayat denilen yolda,
En büyük zaferdir bazen,
Sessizce yürüyüp gitmek.