Sessizce Şiiri - Halil Kumcu

Bulutlar gök maviliğinde;
Ha yağdı ha yağacak gözlerim.
Bu incecik çisenti, bu keder,
Yüreğimin boşluğunda nedenini bilmediğim.

Yaraladın iliklerime kadar;
Kalbimin üstüne biniyor yüzün.
İlkbaharı bilmem, yazı yaşatmadın ki;
Damarlarımdan akar hüznün.

Nasıl da yenildim derin çizgilerde;
Issız toprakta bir nokta gibi eridim.
Seslensem duyar mıydın sesimi?
Bir küflü gönle sığınmak istemiştim.

Avuçlarına yığılan garip düşlerim,
Bir sığıntı şimdi gözbebeklerinde.
Sessizlik büyüdükçe büyüyor;
Sonra susuyor yalnızlığın anadilinde.

Kimsenin kimseyi anlamadığı bir dünya;
Aldanışlar kurşuni kül rengi kaybedince.
Bir iç çekişte binlerce can kırıkları dökülür;
Yalnızca geçmek istemiştim kirpiklerinden sessizce.

7 Ağustos 2021 / Cumartesi / Ankara