Dünyadaki en korkunç yer, sessizce iyileşmeye çalışan bir adamın zihnidir.
Kendi karanlığında kaybolmuş, sessiz fırtınalarla boğuşan.
İçinde yankılanan çığlıkları kimse duyamaz,
Ama her anı, bir savaş, her düşünce, bir meydan okuma.
Sessizce iyileşmeye çalışan zihin, kendi içinde yalnızdır,
Her adımda bir umut arar, karanlığın içinde bir ışık bulmaya çalışır.
Ama bil ki, bu sessizlikte bile güç saklıdır,
Ve bir gün, o zihin yeniden doğacak, ışıkla dolacaktır.
Kayıt Tarihi : 30.10.2024 22:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!