Sessiz Yankı Şiiri - Emrullah Çelik

Ne kalpte boşuna, ne gözde beyhûde iz,
Bir gizli cevherim, içimde saklı bir giz.
Leyâl-i mâziden kalan hazîn bir ahenk,
Bir umman içre ben, bir nefes gibi sessiz.

Bir aynadır zamân, kırıldıkça parlarım,
O eski sûretim, içimde nûr ararım.
Teslîmiyetle ben, gönülce aşkı bulsam,
Bir zerrenin sesi, yıldızlara varırım.

Bir nehr-i safâdır gece, hayâl-i sükûn,
Ne gam ne hüsran var, ne de aşktan yorgun.
Sükûtla dolsa da gönlüm, bir umut çağlar,
Bir gül gibi açar, kalbimde bin bir düğüm.

Bir ömrü sardı hep, suskun seher nefesi,
Bir inci gibi saf, gözlerimde hevesi.
Ne aşkla yanarım, ne hüsranla tükenir,
Bir sessiz diriliş, içimde saklı sesi.

Sükûtla anladım: Yaralarla yeşerir,
Bir sabır hâlesi, kalpte ince düş verir.
Ne gamdır geç kalan, ne de hicrân zamândır,
Bir ben var içimde, ebedî bir bahardır.