Sessiz Testere Şiiri - Muhammet Üresin

Ne olur varmasın gün geceye diyorum artık hep içimden
Kapı önlerinde oturup böyle beklemek ne zor bir bilsen
Bükülür boynum her günün sonunda gözlerim dalıp giderken
Bölünür uykum yatağın solunda ellerim seni ararken

Nereleri gördün kimlerle hangi yollarda yürüdün ben senden başka bir iz bilmezken
Acıyla ördün gecelerimi hasrete bürüdün bir de üstüne acım hiç dinmezken
Kim demiş söndün içimde gitgide daha çok büyüdün nasıl bir yangınsın ki böyle sen
Ben bittim öldüm uğrunda hiçe döndüm daha ne olmalı ki yansın o kalbin yeniden

Zaman çok sessiz bir testere kesiyor umutlarımı günden güne
Daha çok kanattı yaralarımı iyileştirme bahanesiyle
Duyan yok sesini kalbimin ne sen ne de bir başkası uğramıyor
Her akşam eşsiz bir törenle kalbimde yine yokluğun kutlanıyor