Sessiz Taşların Öğüdü Şiiri - Poyraz Özbey

Bir şehrin omuzlarında yükselir zaman,
taşlar konuşmaz ama
her çizgisinde bir çağın nefesi saklıdır.
Avlularında gezen serinlik,
yalnızca rüzgâr değildir;
binlerce yılın sabrını taşır üstünde.
Bir çocuğun düşürdüğü tahta top,
bir annenin saçına taktığı tarak,
bir seyyahın geride bıraktığı adım…
Hepsi yerin hafızasında hâlâ diri.
Biz, sadece yürüyen gölgeleriz;
ama yollar, bizden çok daha kalıcıdır.
Unutulduğunu sandığımız ne varsa
taşların nabzında hâlâ atar.
Ve insan anlar ki:
Bazen hatırlamak için
başını göğe kaldırması gerekmez,
yere eğilip toprağa bakması yeter.