Sessiz Sokaklar Şiiri - Hatice Elveren P ...

Sokaklar sensizliğe bürünür ben yürürüm.
Ardımsıra yalnızlığım yürür.
Yürüdükçe kardelenin sessiz yürüyüşüne dâhil olurum.
Oturur gül, karanfil, papatyayla söyleşiriz.
Sorsalar söyleyemem,
Lal olur dillerimiz.
Yolumuz aşk yoludur dostlar!
Sırça saraylara uzanır gider.
Yürüdükçe, baharın içinde ne varsa yürür.
Dünyayı bir aşkla uyuturuz.
Sonra gül gelir yanağımıza öpücükler kondurur,
Papatya hep aşkını sorar bizden.
Sokaklar kâh toz duman, kâh karanfilli bahçelerimiz.
Çocuğuz, birden bire büyümüşüzdür.
Elvan-ı renk cümbüşü içimizde, bir aşk büyür amansız!
Durmak zamanı değildir dostlar!
Sevdikçe, çoğalırız.
Sokaklar sessiz,
Sokaklar karanfilli, papatya gül kokulu...
Yürüdükçe, kardelenin sessiz uyanışına dâhil oluruz.

Hatice Elveren Peköz