Sessiz Çığlıklar Şiiri - Halil Kumcu

Karanlık, senin olmadığın her yer;
Düğüm düğüm, keder, çaresizlik.
Gülüşünle bahar gelir, çiçekler açar;
Her zerrem, sensiz delik deşik.

Yeminle solumda ve soluğumdasın,
Gözlerin, boğazımda saklı kaldı.
Tutsağım, kafesinde çırpınan bir kuş misali;
En derinime, en içime kök saldı.

Saatim hep takılı kaldı sana doğru,
Aklım ve kalbim seni düşler.
Avuçlarımdaki duama sakladım;
Yüreğim, tam orta yerinde bekler.

Kimseyi koyamam ki senin yerine,
Dilime dolanan bir şarkı gibisin.
Sensiz geçen her gün boğuluyorum;
Sen canımsın, ta canımın içisin.

Yarım kalmasın bu yol hikâyesi;
Ömrün, ömrüme değsin, ölüm gelmeden.
Gözyaşları, ıslatırken geç kalmışlığımı,
Seni ne çok sevmişim, içim titrerken.

Dudaklarım, söylerken adını mahşerde,
Ağızdan ağıza akar sensizlik nişanı.
Canım yanar, eksilirim gün be gün;
Sessiz çığlıklar vurur aklımın kıyılarını.