Sesinin Yankısı Şiiri - Hasan Hüseyin Be ...

SESİNİN YANKISI

bir dağ yamacından aşağı bakıp,
bulutların üstünde olmanın
keyfini çıkardıktan sonra,
hiç acele etmeden,
yavaş adımlarla aşağılara
dümdüz ovalara kır çiçeklerinin arasına
inip dalları yemyeşil yapraklarla
ve koca koca cevizleriyle dolup taşmış
ceviz ağacının gölgesine uzanıp,
yaprakların arasından masmavi gökyüzünde
uçuşan kırlangıç sürülerini izlerken,
gözlerimi kapattığımda
çocukluğumun toprak sahasında
bazen tozun, toprağın içinde
bazen de çamurun, çaylağın içinde
arkadaşlarımla futbol oynarken buldum,
tam o anda arıların vızıltısına gözlerimi açtığımda
gözlerim ufka ilişince
birden bire içimden nasıl da güzel
adeta sonsuz bir şimdiki zamanı yaşıyordum demeye başlamama sebep olan
dağlar ve üstünde masmavi bir örtü
ve güneş ışınları arasında
sağa sola, yukarı aşağı rengârenk
bir kilim dokurcasına uçuşurken kırlangıçlar,
kısa bir sabahın ardından,
uzun bir öğleden sonra
birden bire henüz hiçbir şey yemediğimi
ve henüz hiç sigara içmediği,
tertemiz havayı ve kır çiçeklerinin kokusunun
neredeyse iki öğün doyurduğunu hissettiğim an,
gün batımına az kalmıştı
ve ceviz ağacının adeta en içten,
samimi, masum sevgisiyle sarılmış sevgili edasındaki gölgesini bırakmalıydım,
islenmiş yüzü simsiyah
çaydanlıktaki demli çayını içmem için
sonbaharın rengine çoktan alışmış
çobanı göremesem de "çay hazır" diyen
sesinin yankısı, binlerce yıllardan gelircesine çağırdığında kızarmış,
yağlanmış ve çökelekle sarmaş dolaş olmuş
yufkanın kokusuna dayanmak mümkün olamazdı,
yattığım yerden nasıl fırladım
ben bile bu kadar çevik olduğumu unutmuşken…

HASAN HÜSEYİN BEYDİL
23.11.2020