Sesine Sarıldım Şiiri - Serpil Koçar

SESİNE SARILDIM

Bu sabah
Yüreğimde bir hüzünle uyandım,
Ne rüyaydı tam olarak
Ne de uykusuzluk.
Sanki kalbim
Gece boyunca seni sayıklamıştı.

Gitme dedim içimden,
Sesim yoktu ama bir ağırlık vardı.
Sanki karabasan oturmuştu göğsüme

Benden gitme değilde
Hep bende kal demek istedim.
İlk kez bu kadar çıplaktı korkum.

Tüylerim diken dikendi,
Yüreğim kan ter içinde uyandım.
Kulaklarımda bir uğultu
Ben seni aradım odamda
Sarılmak kokunla sakinleşmek için.

Uyandın mı diye geçirdim içimden,
Sabah henüz bana değmemişken.
Belki de bu hâlim sana olan özlemimdi
Kendime tutunacak bir yer arıyordum

Gözlerim buğulu,
Gözyaşlarım düştü düşecekti
Ne ağlayabildim
Ne de güçlü durabildim.
Sadece içimde
Sana doğru çekilen bir hal vardı.

Sesini duymak istedim o an
İçimde ki sesi susturmak istercesine
Sana sarılıp kendime gelmek,
Her şeyden kısa bir süreliğine
Vazgeçmek gibi.

Tam da o anda telefonum çaldı.
Adını gördüm ekranda
İçimdeki o garip hüzün
Yerini sessiz bir rahatlığa bıraktı.

Sesin değdi kalbime
Ruhumu okşadı, sakin ol dercesine
Ben sesine sarıldım gülümseyerek,
Meğer bu hâlim yalnızca sana olan
Özlemimmiş sevgilim.
Kalbim çırpındı heyecanla
Ben sesine sarıldım defalarca.