Sesinden Kalan Şiiri - Seyrani Göl

Sesini bırakmıştın bir gece,
rüzgârın ılgıt bir yerine.
O günden beri
her esinti seni getiriyor aklıma.

Avucumda unutulmuş bir gülüşün duruyor;
dalından düşmüş bir yaprak gibi narin.
Ne zaman içime baksam,
onun yanında buluyorum kendimi
eksik, sessiz,
ve sanki biraz da sana ait
düşler kokuyor.

Zaman sustu.
Biriktirdiğim cümlelerle
düşlerimde sana yavaşça dokundum.

Yağmur yağıyor bu gece,
penceremde biriken damlalar
adı konmamış bir bekleyiş gibi.
Toprak kokusu doluyor içime,
her damlada biraz daha çoğalıyor yalnızlığım.

Şimdi,
hangi aynaya baksam
bir parça sen var içinde,
bir parça da yüzümde gezinen bir boşluk…
Sanki hiç gitmemiş gibisin.
S.GÖL