Ses Yok Şiiri - Ahmet Aykol

Bir karamsarlık hakim nedense şehre bu gece
Elektriklerin bile yanmaya meceli yok
Sular zaten söndürmüyor kor olana gönlümü
Eşyalar ise sanki üzerime gelmekte
Dört duvar boğuyor balkonların yararı yok derdime
Kolanyalar bitmiş şişe,beni protesto etmekte
Dışarı çıkmaya cesaretim yok
Gücüm tıkanır daha ilk merdivende
Basamaklar kaybolur gibi gözlerimin içinde
Apartman boşluğu sanki beni taklit etmekte
Kapılar kapanır hiç anahtarım olmadığını bile bile
Ziller çalışmaz sus pus olmuş her şey bu gece
Yan komşum açmaz müziğin sesini son kademe
Alt komşumun çoçukları basıp kaçmaz zillere
Üst komşumun kedisi kırmadı daha bir tek vazo bile
Ya bangır bangır arabaların kornaları nerede
Polis,itfaiye,ambulans seslerinidemi susturdunuz
Peynire buladım evi bari farenin tıkırtılarını duyaım diye
Nafile hiç ses yok bu gece ne bende ne şehirde
Çığlıklar atıyorum tek tıkırtımda kapıma dikilen yönetici nerede
Kapıcıya bahşiş vermediğim için çalmazdı kapımı zaten süt gazete diye
Telefonlarım sıkmadı canımı habire çalıyor diye
Televizyonum yok radyomun frekanları çekmemekte
Edebi uykuya mı daldı şehir bu gece benimle
Toprağın altında olmak ne zor işmiş meğerse
Günahlarımdan dolayı böcekler bile benden iğrenmekte
Kötülüğünle ölüp gömülmek ne zor işmi bee