(offf biliyorum, işte tam bu an yüreğin titredi birden değil mi)
sol gözüme günü yapıştır sağıma gece, başka bir şey istemem
bir de denizle boya rengimi dalga-dalga, gökyüzü olup uçayım
sonra martı çığlıkları gibi, deli ateşlerimle sahillerini yakayım
bir inat olayım ki inadına, yaşamak adına inat ve sevdan adına
inan hiçbir şey beklemem başka,
bir şey istemem…
(elindeki kitabı kapatıp, yavaşça başucuna bıraktıktan sonra)
bir kitap ol, ön kapağa seni yaz arkasına beni, daha ne olsun
yaşadığımız ne varsa satır bulsun, fazladan bir şey katılmadan
gururlu sarhoşluklar ve onurlu kavgalar, hiçbirisi atlanmadan
hele o sevişmelerimiz yok mu hani, kalemin kağıda açlığı gibi
onlar başlı başına bir yaşam sanki,
daha ne olsun…
(haydi kalk ve pencereyi aç ardına kadar, derin-derin soluk al)
kuzeyin yıldızı, güneyin kıblesi gibi es bana, başka ne isterim
rüzgar gülü perilerinin dilinde türkü ol, beni sazının teline vur
bir de turna kanatlarına yüklü çok mektup, onlar adresimi bulur
yani öyle yaşa beni, gün doğusundan esen seher yeli gibi serin
ve dünyanın merkezinden daha sıcak ve derin,
başka ne isterim…
(ve çiçeklere bak pencerenin önündeki ve duvardaki sarmaşığa)
işte böyle sevdiğim,
insan bir kere ölmeye görsün, yeniden doğması çok zor oluyor
sen şimdiye kadar söylediklerimi unut, onlar sadece alışkanlık
pervazdaki çiçekler mesela ve duvarı aşk gibi saran o sarmaşık
ağlamadan yokla ellerinle, acaba hala duruyorlar mı yerlerinde
bilsen nasıl okşamak isterim onları senin ellerinle,
ama olmayınca olmuyor,
(….., olmuyor işte sevdiğim olmuyor, neylersin…..)
Cevat ÇeştepeKayıt Tarihi : 9.1.2012 10:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
01.09.2012 17:18:00
yıllar yılı kaybolmamıştı, bir dut ağacının kökünü çepe çevre saran mor renkli zambaklar... dut ağacı ise biraz eğimli bir yerde, şiddetli yağmur ve tutunduğu toprak da kopup ayrılmaya yatkın olduğundan, zambaklar zaman zaman kopan toprak parçalarıyla birlikte aşağılara dere boylarına doğru dağılmış ve yayılmıştı...her ne kadar dut ağacının kökünden ayrılmış olsalar da can buldukları toprak,onlar bunun ayrımında olmasalar da paylaştıkları, can buldukları toprak aynı topraktı...
ne bileyim işte, hani insanlar olmadığını, olmayınca olmadığını düşündüğü şeylerin, aslında o zambaklar gibi durmadan çoğaldığını fark edemiyorlar belki...
Kim bilir....
Tüm şiirleriniz gibi gene okundukça okunası bir şiirdi sayın ÇEŞTEPE.
Kutluyorum emeğinizi ve şiir yüreğinizi, içtenlikle, saygıyla....
bu şiiri ve Cevat hocam sizi kutluyorum.
şiir çok özel anların duası gibi olmuş..
allaha açılan eller gibi yalvaran diller gibi özel bir dua..
öyle ya başka ne isterim :)
Daha ne olsun dediğiniz gibi...
Muhteşem eserlerinzi okumak bir okur için ancak ayrıcalık olur; ve de okur müptelesı olur bu kalemin.
Daha ne olsun iyi ki varsınız sayın Çeştepe.
Yine kâğıdın gözüne gözüne vuran eserinizle,okurun bam telinde gezinen saygın kaleminizden bir şeyler daha öğrenmenin mutluluğuyla nice şiirlerinizde buluşmak üzre hoşça kalın diyorum .
Güzel bir hafta sonu geçirmenizi dilerken baki selamlar.
ne mısra ama. bana bu kadarı yetti. geri kalanını 'edebiyat tarihçisi' yorumlasın. Ustaya Saygılar...
TÜM YORUMLAR (104)