Bütün ormanların rüzgârları
Ve kükreyen dalgların sesleri
Soluğumun fırtınalarıdır.
Tepeleyerek kentlerin canlı çamurlarını
Açılıyorlar coşarak pür adalarına,
Ve kopardıkları çubuklarla
Kırıyorlar Straßburg’un camlarını.
Değişmeden tabiatın dikenlerini
Fırçaların, ebruların şekillerine,
Güvenerek doğanın düzgün dengine,
Taşıyorlar Seyfert’in rengini semaya.
Rosa Justitia Kosmos
Kayıt Tarihi : 10.3.2024 22:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!