Şişeler Şiiri - Rosa Justitia Kosmos

Ver elime şu sarhoş şişeyi
Olsun bu gece aşk günahım benim
Soğuk bir kortopu gibi
Vursun alnıma,
Nasıl olsa pay bırakmamışlar bana
Sevgiden yana.

Ne zaman bir geziye kalkışmış isem,
Hep kader mahalleri çıkmıştır karşıma
Ve dizilmiş baktığım pencerelerde
Sıra sıra, kabuklu yanık yüzler.

Kim olsa yerimden
Bir son vermek için öylesi yazgıya,
İçip şişeleri teker teker,
Atlardı bir gölün ortasına
Ama gelince ölümle yüzyüze,
Herkez korkar kaçar.