Yüksek bir tepeye çıktım da, yine
sana oralardan baktım İZMİR'İM
Kaybolmuş yeşilin
Dağ taş ev olmuş
Yeşilin şiirlerde kalmış İZMİR'İM
Karşıyaka bitmiş büyük köy olmuş
Güz döküldü
Gün saklandı geceye
Çok uzakta ilk çarpıntı
Biraz hüzün biraz tebessüm
Lacivert gecenin aydınlığında
Coşkulu seviler anımsanmakta
Sevgi adına, aşk adına,huzur adına
Suskunluğum.
Yutkunup gülümsemek,sus demek,
Dudaklarıma…sus.
Yanarken içimde kor ateş,
Gülümsemek etrafa.
Resimler çizdim
Gözleri hüzün kadınlar
Resimler boyadım
Gökyüzünde yoktu martılar..
Dalgalı denizi çizdim
Kıyıdaydı sandallar...
Çözülmüş sandalın ipi
Sakarcık dolu denizde
Yekesiz yol almakta şimdi
Bilinmeyene değil
Düşlediği yıllarca
Martılarla dost olmuş
Dönmek istiyorum gerilere
Tasasız gençlik günlerime
Verin bana çocukluğumu yıllar
Geri verin tasasızlığımı
Tek tasam aşk olsun benim
Yoruldum bu günü yaşamaktan
Ateşin canı yandı
Yağmur düşünce
Toprağın bağrına gömdü közünü
Geleceğe gebeydi nasılsa gece
Yeniden alevlenirdi gelince günü.
Küllerinden doğar anka
Delindi gökyüzünün
Pamuk yığınları.
Sulusepken ıslatmakta bizi
Aşk damlaları.
Bir alev damarlarımızda akan
Sıcak kırmızı.
Buralara bahar geldi sevdiğim.
Nisan yağmurları sonun da yeşerdi doğa.
Armutlar çiçeklere sıvanmış
Buralar da bahar var...Bebeğim
Dağlar da kuş sesleri ve
Dağ çiçekleri karşılıyor baharı.
Uzaksın bilirim gelemezsin
Yanımda olansa senin yüreğin sevgilim.
Bir rüzgâr esse senden bana
Yanar tenim yanar tüm bedenim.
Gelemezsin bilirim uzaklarını,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!