Düşünür müydüm?
Düşünür müydüm hiç?
Hadi gel yeter artık sesleriyle koşarken sokak aralarında
Seneler sonra evlatlarımın peşinden koşacak
Kızım Olsun
Papatya tarlasında kızıl gelincik
Rüzgârın yanı başında esmeye korktuğu
Tıka basa dolu bulutların çaresizce sustuğu
Öyle ince, zarif bir duruşun olsun.
Gaddar
Hayat renkli, yaşamaksa zor zanaat.
Bir taraftan tutunca diğeri kopuyor, koşup yakalayabilene ne mutlu.
Kasvet revaçta bu aralar,
Tüketmenin dibine vurarak, tükenmişliği dilinden düşürmeyenler.
Kurumaya dökülen yaslı yapraklar.
Bulutuna veda eden nazlı kar tanesi.
Denizin parçasıyken sahilinde yok olan dalgalar.
Kitap rafının solunda klasikler arasında,
Tozlu yaprakların ortasında kurutulmuş gonca.
Kaybolduğunu bilen, kabullenemeyen meçhul.
Genişçe
Bu kalabalık, kirlilik…
Kaçmak gerek yakınlardaki uzaklara,
Nefes almak gerek sessizlikte,
Rüzgârı hissedebilmek derinlerde.
Gün Gelecek
Sebeplerimiz çoktu
Gözden kaybolmuştu uçurtmalarımız, iplerini paylaşamamıştık
Sürekli gol yemiş kabullenememiş, sinirlenmiştik
Oyunu kaybetmiş, hırsımıza yenik düşmüştük
Bana güzel bir şey söyle
İçerinde ılık yeşili
Rengarenk beyazı
Bir avuçta mavisi olsun
Güzel bir şey söyle bana
Hadi Bakalım
Tak bakalım kulaklıklarını gene keyfine bak
Ver son sesi çıstak çıstak
Alaturkanın tozlu notaları sarsın benliğini
Belki göğsünde takılı olan utanır halinden
Hasret
Bırak da dökülsün sevdam dinmeyen yağmurların damlalarında
Hasretinle geçen her saniyemde aklımdan çıkmayan hayalin
Sabret diyecek gücüm var, sabretmekte zorlanan günlerim
Bırak da sesimi duymasan da iki kelime çınlasın kulaklarında
Hayal
Hayata dair kaybedilen bir yarış daha
Kim bilir bu kaçıncı pes edilen
Papatya tarlasında yolunu kaybedip
Tur üstüne tur bindirilen atlet temsili
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!