Serkan Gebel Şiirleri - Şair Serkan Gebel

Aşkı,sevdayı soruyorlar benden,
Bilmiyorum ki,bilebilseydim keşke,
En iyi bilen şairler değil,
Kül olan aşıklarmış meğer.

Şiirler yazmak yerine,

Aşağıdan baktığım için bulutlar hep yüksekte,
Denizlerin derinlikleri dalmadıkça karanlık ve izbe,
Etmediğim sözü sanmasınlar hak etmiyorlar bence,
Vurgunumun her defasında faili aynı kalır ses etmem.

Sabaha çiğ yağmıyor geceden kurutuyorum sözleri,

Ey insanlar;
İyi bilin ki neyi çok istiyorsanız,
O sizin ilahınızın tam kendisidir.

Ey insanlar;
Tapınmak sadece secdeyle olmaz,

Ey İnsanlık;
İnsan olduğunu sanan müsveddeler,
Hırslarınızın bir sonu yok sanıp aldanmayın,
Bitecek olan bir alemde vakarla dolanmayın.
Ey İnsanlık;
İnsanım diye kalp kıran gereksizler,

Takıldıysan bir yerinde geçmez anılar,
Bazen vakit bir değişik olur, öylece donar,
Sekize beş kalmasa da beşi on geçse ne yazar,
Vakit kimine yetmiyor, kimineyse sonsuzluk kadar.

Gelmeyişli mi özlem, gidemeyişli de var,

Sorma bu aralar,hangi aralardayım,
Gelmemelerinle,gitmenin tam ortasındayım,
Susmalarla,konuşmamaların sessizliğindeyim,
Sorma dedim ya,varlığınla birlikte yokluğundayım.

Görme bu aralar,hangi aralardayım,

Aşka talip isen,
At kendini ateşe,
Yanarsan..! Yanmışsın...
Aşkta nasibin yok arama.

Ehl-i dil'i bulur isen

Aşk değirmeninde sevda öğütürüm,
Adımın önünde şair yaftası döğünürüm,
Cezbeler de Yunus olur avama görünürüm,
Beni adem geldim, vuslata doğru sürünürüm.

Canımda cansın diyebilmekmiş meğer aşkın ilk hecesi,
Söz sahibinden utanırsa söylenmeye,gün olur gecesi,
Maksuda ermek ise imtihanımızın bütün gayesi,
Canıma can ol diyemeden,alma emanetini Allah'ım.

Seslerle dolu etrafım,sureti silik sevmeleri,
Duymaları için,susuyorum içimde gezenleri,
Her biri farklı tonda,kendi akıllarınca öğütleri,
Bilmezler ki mecnun olana gerekmez serzenişleri.

Bekayadır hasretimiz fanide kalan ne bilir halleri,