Serkan Gebel Şiirleri - Şair Serkan Gebel

Şu an bir şiir yazsam,
Her harfi bir kurşun olur,
İstemem yazılmasın öylece kalsın,
Zehire bulanmış sözlerim,varsın içime aksın.

Takat getirilemez acım,

Bir söz olsan boğazım kurusa,etmesem,
Söylememiş deseler,hatta hiç bildirmesem
Yitsen gönlümün geçilmesi zor dehlizlerinde,
Sonsuzca yaşasan benimle,benim için,içimde.

Bir sevda masalının yazılmayanısın,bitirmesem,

Tek içinden çıkamadığım aczim hayata dair,
Olmayınca olmazmış,adına istersen de kader,
Takmışsa boynuna,kırılmaz zincirlerini ayrılığın,
Ölüm nedir ki gülüm,yaşamak ondan bin beter.

Sigarayı bırakmamı isteme,
Sen olup dolar ciğerlerime.
Yakıyor boğazı sözlercesine,
Adına de dilersen özlercesine.

Çekiyorum içime her anı silercesine,

Adam dediğin harbiden adam olmalı,
Duruşunda ki asaleti hayran bırakmalı,
Bakışında ki vakar değdiği yeri yakmalı,
Efendiliğine uzanacak dil bulunamamalı,
Güven kokmalı gömleği,etrafına saçılmalı,
Gelirken ayak sesini duyanlar toparlanmalı,

Sürgün yemiş gönüllerimiz aşktan yana,
Kimi masum gonca gül,kimini almış mezar,
Biri daha var ki bizce,gönlü yüce,ismi Bahar,
Bırakmış her şeyi ahirete,mutlu olsun isterim.

Bilinir mi bilmem değeri,basiretsiz gönülde,

Adın çıkmışsa şaire, kelimelerin ipi takılıdır boynunda,
Ha çıktı, ha çıkacak korkusuyla, dilini boğarsın ağzında,
Okunamaz hale getirmek istersin,acıların kalemin ucunda,
Keşmekeş duyguların sürüklediği uçurumun, her an karşında.

Loş meydanlarda, boş insanların silik suretleri dolaşır,

Adresim değişmedi hala,
İyi yürekler muhitinde nöbetteyim,
Gönlüme sorsam da geçmiyor saati asla,
Hala gecenin sabahına mahkum,beklemekteyim...

Herkesin dilinde bir anlaşılamama dırıltısı,
Samimi yürekten çağlar,taşar gerçeğin şırıltısı,
Hatayı kabullenmemek için,mağrur sözler hırıltısı,
Cihanı sarmış af dilemenin,düşüklük olacağı korkusu.

Birde bunlar türedi başımıza ne idüğü belirsiz zevatlar,
Kadına tapılmaz ey insanlığın dışına çıkmış mahluklar,
Adam gibi sevemezler, göz boyamaya nefsle oynarlar,
Allah'a tapmayı cehalet nitelerler, bin beterini yaparlar.

Ya o küçük dağları yaratan acizliğe bulanmış kadınlar,