Serkan Gebel Şiirleri - Şair Serkan Gebel

Yaratılmışı sevmek bu kadar mı zor,
Kime karşı büyüklenirsin Ey Adem oğlu,
Pişmanlıklar vakti gelip de çattığın da,
Göreceğiz zor ne imiş,Rabbim huzurunda.

Sanır mısın Hakkın divanı kurulmayacak,

Ne güzel olurdu seslerin suskunluğuna karışsam,
Dilediğimce,varlığımla beraber şiir dolusu yol alsam,
Hangi kuşun kanadı büyük,yükümü rahat taşır bir bulsam,
Çare bulmaya tek başına aklımı yolladım,dönüşünü bekliyorum.

Ne güzel olurdu toz olup toprağa karışsam,

Çay demli,
Dost sözü nemli,
Sohbet hayli sitemli,
Sen bensiz hayatta benli,
Ben de yürekse tek senli,
Sohbet yine sitemli,

Sen düşünme beni,ben iyiyim bu aralar,
Solgun durduğuna bakma yüzümün,
Hem sesim de boğuk değil,nereden çıkardın,
Yok ağlamadım,erkeğim ben ağlarmıyım.

Öyle bir anda,sebepsiz hüzün çöktü üzerime,

Yarımlandık her birimiz,birleşemedik,
Hayallerle başladı bu yarımlara yolculuk,
Bölük pörçük duygularla kopmayı öğrendik,
Sığmayacak kalıplarda,boşuna insanlık aradık.

Daha gerçekçi olup umutlara sarıldık,

Umutlarım vardı boğazımda,ipi ellerinde,
Olsun,gözlerin değmişti ya hani yüreğime
Sormam nasıllarını,kıymak değildi belki de,
Taşar taşınamazsa sevmeler,saçılır yerlere.

Basmadık haddimiz değil,günah demişiz,

Yağmur yine yüreğimden boşaldı sanki,
Her damla da bir parçamı da içine alarak,
Büyük acılara gelince dayanamayıp,yarıldı çatlayarak,
Kah şimşekler çarpıştı gökyüzünde,öfkemi savurarak,
Bazısı da yıldırım oldu,efkarımı dağa taşa vurup parçalayarak.

Akıl yoksun düşürülmüş yüceden,
Ayaklar altında zelil olmuş nispeten,
Gövde teşhiriyle edepsizce keyfe gelen,
Bir de ötelerle konuşur,budur bizi kahreden.

Şehvetine aşk diyerek aşkı rezil eden,

Bilmezdin,
Kaç gecenin sabahına uyanık kavuştuğumu,
Sen uyurken gözlerimde acılarımı uyuttuğumu,
Nefesini dinlerdim,şükür alabildi diye mutluluğumu,
Bilmezdin göklere saldığım senli duaların ıslaklığını.

Af dileyeni affetmeyiz,kibire gider kulluğumuz,
Huzuruna varınca yüz mü gerekir,bu mu umuruz,
Muhtaca yardım düşüklük,sermaye tek onurumuz,
Vereni umursamadan kapı çarpmak,işte asil gururumuz.

Sabrı attık bir kenara,ne varsa hasletten yana savurduk,