Serinliğin Nefesi Şiiri - Serap Demirtürk

Sus ki duyayım gözyaşımın sesini,
Nasıl da akıp gidiyor
Dağlanmış yüreğimden,
Yol yol
Mor gözleri aşarak
Hüzünle…

Alıp da anılarımı bohçadan
Alıyla yeşiliyle…
Varsam dere boyuna
Baksam yıllar gibi akan sulara,
Acısam
Gençliğimi terk eden çocukluğuma.

Yol verin, yol! ..
Vapur olayım,
Bir ağın içinde balık olayım,
Sonsuzluğun sırrını arayım,
Yüze yüze dibini göreyim,
Okyanusunda can bulayım.

Kaldırıp da başımı,
Yer sofrasındaki siniden
Duaya açayım ellerimi…
Uzanarak sürahiye,
Çöllere can olayım,
Bir yudum su ile…

Hangi kalp çiçeğini,
Hangi toprağa dikeyim?
Onu gözyaşımla mı,
Yağmurla mı,
Denizinle mi,
Sevdamla mı sulayayım?

Sus!
Sus ki duyulsun
Okyanuslara karışıp
Sel olan gözyaşım…
Sus ki çağlar ötesinden duyulsun
Kurna başındaki tasın tınısı…

10.12.2010
SERAP DEMİRTÜRK