Serin heceler Şiiri - İlyas Kaplan

bir ömür boyu hasreti çekilen memleket Türkiye
aha şuracıkta koca bir sükunet kütlesi
sevgisi kalbe emanet uğruna canlar feda
bir nefeslik sigara kadar hükmi yok onsuz yaşamanın

lacivert gökler altında daracık sokaklar
her şey toz, toprak, güneş ve çöl renginde
buğday sarısı üzerine düşen un ufak bir yeşil
dehlizlere, tünellere dönüşerek uzayıp gidiyor
her demet ışık şelalesi toprağa gömülüyor
loş derinlere acılı bir hatıra bırakarak

dışarıda yağmur taşlara vurdukça ses veriyor su
görünüyor ayna diye sonsuzluğun perdesi
toprağa düşüyor sağanak sağanak
gölgelenmeden ibaret çok tuhaf bir hayat
yalın ayak sırrında aynanın

gecenin kalbine doğru yürüyor vakit
her masumun eşsiz çığlığı olacak seslerden
uzadıkça uzayan nefeslerden
sonsuz zamanlar bir hayatın adı
ümide gök olmuş sözlerle teselli arıyorum
dudaklardan dökülen serin hecelerden
tene dokunuyor cennet kokulu baharlar

ölüm kadar yalnız
çok yabancı, çok farklı bir dünyanın eşiğindeyim öylesine
bir damla yaş içimi silip süpürerek süzülürken
kan yürek acısından pompalanıyor
her soğuk da, açlık da, yorgunluk da kurşun gibi
tartsan dünya terazisine sığmaz yaralar
halli mahşer gününe kalmış hesaplardan

taş gibi, odun gibi şuursuz bir şey
bunalmalar, daralmalar, dalmalar içindeyim...
seyredenlerle yananlar arasındaki mesafe kadar
fanusun yüzeyinde küçük zihin parçacıkları...

birbirine değen değene, perde perde sesler
açık pencereden yankılanan rüzgarın esintisi
ılık bir his şırıltısıyla ruhumdaki bilmeceyi çözüyor
adım adım yedi kat göğün tüm katmanlarında dolaşarak
yedi sayısı içinde sayısızca var olan sırrı

idrak burcu ince çizgilerle karışık
aklın ucu bir ulvi mahkumiyetin pençesinde
öyle bir sır ki memleketim ,beynimin ufuklarında
zuhura gelen her merhalesinde bir güneş
her hareketin, her hamlenin biricik şafağında
yeni bir iç devrimin heyecanı yaşanıyor
mesele vecd, mesele aşk,mesele sevmek

redfer