Serin gölgeler Şiiri - İlyas Kaplan

bu nasıl gönülse
ak denmez
kara denmez
alacası bol
kuşkusu bol
rahat denmez
dalgalanması bol

saz misali
ince, solgun ve yalnız
arkadaşı yok
bu yüzden ne düşmanı
ne dostu var

dosta sarılacak
düşmanı kollayacak vakti de yok
yanı başında olaylar doğup, büyüyüp gelişiyor
farkında değil
bazen masumun ahı yerde kalıyor
bazen evin bacasında tehlike çanları çalıyor

görmezden, duymazdan geliyor
başı seccadede
beş vaktine on katıyor
yüz katıyor
belli ki
kendini kurtarma çabasında
hele memleketin durumundan ona ne
yarın öbür dünyada
bu memlekette mi yaşayacak

deli gönül bir virane
bazen tebessüm eder
bazen dinler görünür
günler geçer
ilkbaharın yeşilinde
güneşin ılıklığında
gölgelerin serininde
bir boşluğun kenarından
iter kendini aşağıya

akıl var
yakın var
birde alacalı gönül var
kıvranır
el oğuşturup diz çöker
cennet iştiyakına kapılır
bir nefes alıp vermek kadar
kanatlanır
havada yüzer gibi
boşluk bir alem

ey deli gönül
harabat ehline hor bakma
defineye malik nice viraneler var

redfer