Ben güneşe âşığım;
Hiç bitmeyen yangınına.
Yanmak...
Yanmak...
Her an yeniden, daha çok yanmak...
Bardağı taşıran
Son damla var ya
Onu seviyorum ben.
Kimse bilmiyor
Kaybolan anılarla tükeniyor yollarımız;
Göğe uzanan dalları vardı ağacın...
Gölgesi vurmuştu tarihe.
Bir huzur sarar,
Mavi dolar içim
Ne zaman gök yüzüne uzansam,
Mavi bir masaldı benimkisi.
Kimsenin inanmadığı,
Unut gitsin dediği,
Çoktan kaybolmuş anıların,
Hiçbir değeri olmayan hazinenin anlatıldığı.
Burnumda tuten bir yangındı sevdan;
Baktığım her kır çiçeğinde alev alev.
Her nefeste ciğerimde bir sızı;
Gidişinin değil,
Gelmeyişinin kışı.
Gece çöker, gün gecikir.
Kana boyanır ufkum, ellerim kan…
Bir hançer var ensemde,
Ömrümün son çizgisini çizmekte.
Gel,
Al beni benden.
Kızıl bir sancıdır gün batımı
Ne güzeldir kaybolmak
O son çizgide.
Hesaplaşmak bitip gidenle,
Söyleşmek gelecekle...
Kızıl bir sancıdır gün batımı
Duvarda asılı son fotoğrafın...
Çivisi yüreğime çakılmış,
Sızısı ömrüme yazılmış.
Mavi mine çiçekkeri açtığında,
Kırlangıçların kanatlarında
Aramızda yağmurlar var...
Sevdaya dair ayrılıkların
En güzel öyküsünü dokuyan.
Aramızda uçup giden kuşlar,
Üstü açılmadık sözler,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!