Ben küçük bir çocukken,
Daha bilgisayar yoktu.
Çelik-çomak, evcilik,
En sevdiğim oyundu.
Öyle şimdiki gibi,
Çok yoksul bir ninenin, miskin kedisi vardı.
Nine bir lokma bulsa,kediyle paylaşırdı.
Ciğer, et ve işkembe kedinin; en sevdiği yemekler.
Nine belki bulur da, verir diye hep bekler.
Canım abim pek akıllı,
Dilleri de baldan tatlı.
Hiç üzmez, hiç kırmaz beni,
Abilerin bir tanesi.
Oyuncaklarını paylaşır,
Bana sevgiyle yaklaşır,
Bir gün bizim Hoca’nın saç, sakalı uzamış;
Berbere gitmek için erkenden hazırlanmış.
Yolda selam vermiş; hısıma, akrabaya,
Güler yüzlü, samimi, nasuhî bir edayla.
Canım babam atamsın,
Yüreğimde yatansın.
Hem çalışkan hem güçlü,
Benim canım babamsın.
Bize oyunlar kurar,
Bir zamanlar Mersin’de,
Güzel bir kız yaşarmış.
güzellik ki ne güzel;
Bir efsane kadarmış.
Yüzü benzermiş onun,
ADI BAHAR’DI
Annesinin ilk kızıydı;
Adı Bahar’dı.
Yüzü hep gülse bile;
Gözünde hüzün vardı.
Hem annemsin, hem babamsın,
Benim melek anneciğim.
Bilir misin bende cansın,
Benim güzel anneciğim.
Sen yemeyip yedirensin,
Sayılar, toplamalar,
Çıkarmalar, çarpmalar.
Hepsini çok severim,
Tabi bir de bölme var.
Severim matematiği,
1.
Barış güvercinleri nerede?
Zeytin dalları nerede?
Vefa; kapalı pencerelerde tutsak kalmış,
Sevgi nerede?
Kardeşlik nerede?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!