Şerif Köyan Şiirleri - Şair Şerif Köyan

Ayrıntı bir yaşam
Unutulmayan geçmiş
Belirsiz bir gelecek
Travmatik eskilik
Geleneksel bir yenilik
Amaçsız dört köşe dünya

Virlem

Boynu hep virgülmü duracak,
Ünlemleşsin daha iyi.

18.10.1991

Ya!

Anlatamıyordu,

Herkes ve hiçkimseydi.

Camlar kırılıyor
Pencereler dolu
Kaçış sesleri
Hızlıca bir taksi
Karşıdan karşıya geçen
Pantolonsuz biri

Sen bir şekerli susun canım
Sakın geleyim deme boğazına

Ölüm döşeğinde

Havadan bir yatak.

Menekşeler bize benzer
Kucak dolusu açtım ellerimi
Benim çiçeğimdir
“Unutmabeni”
10.08.1991

İşe bak!
Ayrıldık..
Bana
Birlikte olduğumuzdan daha fazla yakınlaştın.
Benim çok yüce aşkım.
“Dünya Eğleniyor” programı

Bir yürek bu derece temiz olmaz ki
Geriye mi saysam
Söyle ne olur!
İçimdeki meçhul saki
10.02.1991
Şerif köyan

Aşacaksın dikenli telleri
Batacaksın elli dikenlere
Bir yürek olacaksın
Gireceksin beyinlere
Yer edeceksin
Sol gözüm…

Yarı çıplak ter kokusunu kulaklıkla dinlerdi
Doktorun biri
Evimizin karşısındaki gazetecide
Küçük bir sandalyeye oturur
Mecmualara bakardım
Psikolojiye merak sardım(sarar öyle yerdi)