Bugüne kadar
Hep kafasıyla gidiyordu
Sonunda çekti
Ayağıyla gitti.
Şerif Köyan
Selam verme güneşe gerekirse
Ayın aydınlığına ışık tut
Gökyüzünü kızıla boya gerekirse
Okyanusları tek bir damla gözyaşınla taşır
Ejderhanın püskürttüğü ateş ol gerekirse
Yüreğine sarı bir kelepçe tak
Akşamlar kimsesiz, karanlık,ıssız ve afaki
Adımlarım birer Yahya, Orhan, Nef’i,
Ne bileyim! ? Belki..belki de Baki.
Yıldızlar saçlarımla meşgul bu ara,
Denizse süzgün, rahat ve de çekici bir saki.
Gözlerinin gök maviliğindeyken,
Tek tek fotoğrafını çektim
İçki içenlerin
Kirpikler yardı güpegündüz karanlığı
Sarhoş olmak ölmek değil midir?
Göstermelik beden olma koşulunun
Ellerimin sırtıdır ele veren
.Şiirden bir kesittir.Tamamı kitap çıkacağı için yayınlanmamıştır.Anlayışınız için teşekkürler.Şerif Köyan
.
.
.
Bizans’a taşınan Mardin sokakları,
Bronz deniz kıyıları,
postunu üzerime geçir
ben içine gireyim
beni kirlet
ben seni yıkayayım
yüreğime bir yumruk
elim kanıyor
Evet gidiyorum nihayet
Gidiyorum
Belki hafif gülümseyerek
Belki öpüşerek
Belki sıkışarak elele bazılarınızla
Hatta...Hatta belki kiminizle araya mesafe koyarak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!