İnandığım hiç bir şey,
Gerçek değilmiş.
Biliyor musunuz?
Meğer ben yokmuşum.
Ne güzel beni tanıman,
Ne güzel yüzümden,
Yüreğimi okuman.
Ne bir masalım ben,
Ne de kalın bir roman.
Dört mısralık bir şiirim.
Şimdi arkana yaslan,
Kapat gözlerini,
Ve derin bir nefes al.
İşte her şey bitti.
Korkuyordun bak,
Yavaşça yürüdü gitti.
Aşklı maşklı bir şeyler mi yazsam?
Böyle hani sevgili mevgili.
Amaaan sonuçta şiir bu,
Kim ciddiye alır ki?
Eğer Dünya sadece matematikten ibaret olsa,
Ve biz bir haritametod içinde yaşıyor olsaydık.
Sen mutlaka bir asal sayı olurdun.
Kendisinden başka kimseye bölünemeyen değil.
Kendisinden başka kimseyle bölüşülemeyen.
Evet sen bir asal sayı olurdun.
Kaçarak kurtulunmuyor aşktan.
Onunla olduğun yerde savaşmalısın.
Ya yaşatmalı seni,
Kendi toprağında.
Ya da mezar taşında,
Bir demet sarı papatya.
İçine bir aşk giy de,
Öyle çık dedi.
Hava soğuk,
Sıcak tutar.
Ya şimdi gitmelisin.
Ya asla.
Ya kalmalısın hep,
Yanı başımda.
Ya da göndermeliyim yüreği,
Ardından bin bir yasla.
Bir ataçtı aşkın,
Kalbimin köşesine iliştirdiğim.
Bir ataçtı aşkın,
Sayfalarca biriktirdiğim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!