Her yalnızlık bir şiirdir;
Ya yazılmamıştır henüz,
Ya da okunmamıştır,
Okunması istenen tarafından.
Her yalnızlık bir beladır;
Kulaksız duyar seni,
Çekinme benden bu kadar,
Hadi birden bire söyle.
Artçısı öncüsü olmasın aşkın,
Sevmeyeceksen sevme.
Çamurlu misketlerimi özledim anne.
Meyan köklerimi.
Gazoz kapaklarımı.
Kibrit kutularından bozma,
Oyun kartlarımı özledim.
Akşam saklambaçlarını,
Say ki,
Ben öldüm.
Say ki,
Sen gömdün.
Ne fark eder?
Biliyor musun,
Sen yazma,
Ben yazmayım,
O yazmasın.
Peki o zaman.
Kim anlatacak aşkı.
Birinin halka,
İlişkiler ne garip,
Düşünceler ne kadar sığ.
Mantık diye bir şey var,
Onu gerçek sanıyorlar.
Elbet de her yolun bir sonu var.
Son sayılmaz ki;
Orada bekliyorsa yar.
Karanlıktan korkmazdım ben,
Önceden.
Sonra karanlık,
Daha bir koyulaştı.
Sen gözlerini de aldın ya,
Hani giderken.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!